1,2 In de maat anders.....

Hi again,

Ik zette dus voet aan wal op het zuidereiland, het eiland van Nieuw Zeeland dat volgens velen de mooiste natuur herbergt. Ik nam mijn intrek in The Villa, een veelbelovend hostel naar wat ik had gehoord, maar dat kan ook niet missen met een Dutch bakery als buurman en Apple crumble als gratis dessert! Al snel meette ik met een aantal mede Stray-genoten, o.a. Annika en Gorm uit Denemarken die net terugkwamen uit Blenheim (Marlborough voor de kenners) waar ze wat wijn hadden ingeslagen (jep ik ben een profiteur....). Picton was verder een klein schattig havenplaatsje met een leuke waterkant, maar verder was er niet veel te beleven en dus trok ik de volgende ochtend verder naar Marahau: de toegangspoort tot Abel Tasman national Park!

Onderweg zijn we nog even gestopt voor een wijn en fudgeproeverij ( ooooh goodness, ik vrees voor een weegschaalrecord als ik thuiskom....) alvorens we Marahau, een dorp bestaande uit 1 hostel en 2 cafés, bereikten. Wederom supermooi hostel met een douche met oceanview!! 'S avonds stond er een bbq op het programma, die toch niet kon tippen aan de East Bro bbq, en dronken we wat drankjes bij het kampvuur. Dag 1 in Abel Tasman ging ik op pad in een kayak met Annika, Gorm, Tanja uit Finland, Patrick uit Oostenrijk en Nazira uit Singapore (woooow geen Nederlanders!!). De flater van de dag was dat ik Nazira onze kajak liet besturen, ik weet niet hoe dat werkt in Singapore maar de goede kant gingen we niet op. Na diverse malen rammen van een rots en een paar enteringen op de kajak van Gorm en Annika hebben we toch zonder capsize de lunchplek gehaald en dat is maar goed ook want ik kreeg het schort waarmee ze je vastzetten in de boot met geen mogelijkheid los. Kamikaze actie pur sang;) De uitzichten waren geweldig, de windkracht helaas ook en dus kwamen we ondanks een soort van gepaddle voor geen meter vooruit. Geleerde les: zorg dat je met een man die niet Singaporees is in een kayak komt als je gaat kajakken in Abel Tasman.

Op de terugweg bleken mijn gescheurde All Stars prima te voldoen voor een 7 uur durende hike in dit prachtige park. In Cleopatra's pool namen we nog een (zeer) verfrissende (ijskoude) duik en op de prachtige side-ways met onbeschrijflijk mooie uitzichten konden een stel oude bekenden hun lol niet op (zandvliegen, the one and only disadvantage of NZ. Ze zijn endemisch hier en laten we dat vooral zo houden!)

Na een goede burger bij de Fat Tui ben ik vroeg mijn bed ingedoken want de volgende dag zou ik beginnen aan mijn tweedaagse hike, twee dagen hiken, In zulk mooie natuur!
Deze hike deed ik met Jeanette en we lieten ons afzetten in Awaroa Bay door de watertaxi. Dit was al een avontuur op zich want dat ding knalde echt over de golven en helemaal droog bereikten we het vasteland dan ook niet. Onderweg nog snel even split apple rock op de gevoelige plaat vastgelegd en wat seals gezien. Het was wederom een prachtige dag en de tocht voerde over de mooiste stranden en regenwouden met wederom prachtige uitzichten. Na 3,5 uur bereikten we Bark Bay Hut, een soort scoutinghut maar dan zonder elektriciteit, maar met (koude) douche midden in het regenwoud! Het neefje van de kiwi, de weka, kwam nog even gedag zeggen alvorens ik mijn toevlucht zocht in mijn meegesleurde slaapzak. De tweede dag begon wat bewolkt en regenachtig maar de temperatuur was goed en we liepen vlot de 7 uur durende tocht naar Marahau waar we onszelf trakteerde op een heerlijke brownie. Bijna 50km gehiked, ik vond het fantastisch, mijn hikegenoot een tikkeltje te zwaar en wellicht dat ik daardoor nu een soort van bekend sta als überhiker ( sssst beste lezer, ik kan het lachen hier horen, ik weet dat het ongeloofwaardig klinkt;) )

Eenmaal terug in het kamp (waar de regen nog geen 10 min later met bakken uit de hemel kwam) bleek ik toch niet de überhiker onder de überhikers want als verrassing waren daar Machtelt en Steve, net terug van een vijfdaagse track!! En ze zouden ook nog eens de volgende dag met dezelfde bus verder reizen.

De tocht zette zich voort met driver Mozzie, afgeleid van mosquito. "Splendid" kerel: houdt van de Vengaboys, Diggers en 50 shades of grey. In Westport aangekomen konden we meteen aan de surf. De vent waar ik mijn board huurde bleek echter niet zo'n goede match. Ik begreep zijn grappen niet, hij niet dat ik een passend wetsuit wilde. Anyway, ik was blij toen ik op mijn board stond aka overspoeld werd door een tsunami van golven, vervolgens in volle vaart weer teruggezogen werd in de zee om daar weer geblenderd te worden door een volgende golf nog voordat ik goed en wel met één teen de grond aan had kunnen raken. Het bewijs van deze machtsstrijd was bijna verloren gegaan toen Steve zijn GoPro even "vrij" liet zwemmen maar "helaas" spoelde hij na een paar minuten weer aan op het strand en kunnen jullie straks mijn wonderbaarlijke surfing skills bewonderen... Al met al was dit stukje zee, in tegenstelling tot de slappe golven in Gisborne, toch net iets te heftig voor mij als amateuristische surfer en blijft Raglan nog steeds mijn favoriete en meest succesvolle surfspot.

Ondertussen kwam de regen met bakken uit de hemel en werden we door mijn "favo" surfboardverhuurder in volledige surfstyle (sorry no shower available) afgedropt bij een bierbrouwerij voor een proeverij van 6 biertjes en een bbq die ditmaal niet verder kwam dan een broodje knakworst maar toch goddelijk smaakte. 'S avonds maakten we de locale pub onveilig. Nog steeds in surfstyle, maar dat leek niet te deren want de locale dudes (lees: tandloos, dreadlocks, rimpels, oversized bouwvakkersblouse) leken allemaal niet zo gecharmeerd van douches. De pubereigenaar bleek echter wel gecharmeerd van ons en dus was een rondje sambuca zo geregeld (flashback...).

Na een korte nacht was het alweer tijd voor de volgende spot: op naar Frans Joseph!!! Zou het lukken om de glacier op te gaan?

Liefs!