Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is: GROOT!

Kia Ora!

Het is alweer een poos geleden dat ik mijn laatste verslag schreef. Dat is voornamelijk te wijden aan ons harde werk voor het onderzoek maar: met resultaat. Ik heb zojuist de laatste spelfoutjes verbeterd en nu is het slechts wachten op het uur van de waarheid, de laatste beoordeling in mijn carriere als medische student... Nog even en ik ben dokter!! Bizar, ik weet het.... Geloof het zelf ook niet helemaal.

Dat wil niet zeggen dat ik de afgelopen weken geen avonturen heb beleefd. Integendeel. Het begon waar ik vorige blog ben geeindigt: in Martinborough. We huurden een leuke bolide en gingen op pad. Links rijden, omgewisseld gaspedaal, bergen, ravijnen, haarspeldbochten, off road; niks bleek te gek. Voor Marieke althans,want ik was na 1 minuut al veroordeelt tot de pasagierstoel aangezien iedereen de voorruit kon koppen als ik maar in de buurt van de rem durfde te komen. Conclusie: de remmen deden goed hun werk, maar mijn toekomstige auto moet absoluut geen automaat hebben!
Na een prachtige rit en een aantal foto-stops later, kwamen we aan in Martinborough. Een van de bekende wijnstreken van NZ. Wederom hadden we weer heel veel geluk met het weer: strakblauwe luchten. We waagden ons op de fiets en tandem (doe dit niet als je relatie op springen staat) door de wijnvelden, bezochten twee vineyards en proefden de beste Pinot Noir van NZ (250$/fles, sorry pap, je krijgt een ander souvenier).
De volgende dag reden we door naar Cape Palliser, het zuidelijkste puntje van het noorder eiland. Het is ongelooflijk, de uitzichten zijn daar zo prachtig. Iedere keer denk je dat het niet mooier kan, tot je een hoek omgaat en het toch weer een tikkeltje mooier is. Ja NZ is erg verrassend!! Dat werd nog eens extra benadrukt na wat geklauter over een rotsachtig strand. Je hart staat toch echt een paar seconde stil als je ineens 2 meter voor je een massive ding wat je voor rots aanzag, ziet bewegen en het allerlelijkste en grootste mormel dat je ooit hebt gezien zich opwerpt: dat was dus een zee-olifant. Blijkbaar mag je dan nooit wegrennen, maar ammehoela; die reflex viel echt niet te onderdrukken!!
Na deze bijna doodervaring deden we nog een kleine hike naar the pinnacles van LOTR en dronken we een cider met uitzicht op lake Ferry alvorens weer terug te rijden naar het oude, vertrouwde en bovenal zee-olifantvrije Welly.

Verder vulden afgelopen weken zich met een bezoek aan Zeelandia (helaas geen kiwi gespot), uit eten met BYO (bring your own drinks), de meest fantastische cocktails (Upper Hutt Meringue is echt goddelijk: een cocktail met lemon curd en afgedekt met Meringue. Mijn portemonnee is blij dat ie zo machtig is, dat een tweede echt geen optie is), tennissen op beton en in een spijkerbroek, een zeiltocht op een katamaran met dalmatier en een concert van Avalanche city. Ondanks dat ik eigenlijk geen idee had waar ik een kaartje voor had gekocht (Ada had het geregeld) was het fantastisch. Deze band moet absoluut geintroduceerd worden in NL:). Will is nog met zijn gezin bij ons Nederlands komen eten en gisteren hebben we met Chris een helse fietstocht aka bergbeklimming gedaan om uit te komen bij de Red Rocks. Beetje jammer dat Chris' route ongeveer 4x zolang (zowel in lengte als hoogtemeters) was dan de door onszelf uitgestippelde terugweg (mannen!!#@$%) want hierdoor hadden we geen tijd om de gehele hike af te maken. Ondertussen werden we gesteenstraald door de fikse wind die was komen opzetten waardoor ik s' avonds materiaal voor een compleet vogelnest uit mijn haar kon vissen.

Ons (lange) weekend hebben we gister afgesloten bij Han, een Koreaan die koreaans voor ons ging koken. Maw: ons commandeerden hoe we het moesten maken: nee dat is te groot, dat is te klein, snij het gewoon in plakjes van 2.6 cm!! Hoezo cultuurverschillen.... maar het was wel een hilarische avond met genoeg wijn en nu ik hier weer in mijn office zit, ben ik des te blijer dat ik niet meer zoveel werk hoef te verzetten haha.

Ik heb nu nog 2 weken over in Wellington, ik ben dus al over de helft van mijn reis!! Komende dagen ga ik toch maar eens echt bedenken hoe mijn reis eruit gaat zien. Waar mijn volgende blog vandaan gaat komen, weet ik dus nog niet. Mogelijk Wellington maar who knows....

Liefs, Eveline