An interesting story about rotting eggs....

Blog
Zoals beloofd hier eindelijk mijn verslag van de eerste etappes als backpacker!! De eerste conclusies zijn getrokken: mijn backpack is far to big, far to heavy, far to red en far to high. Het lijkt alsof ik een toren achter me aansleep en dus blijft er in ieder hostel wel wat achter in de vuilnisbak. Helaas heeft mijn backpack kuren en daar waar ik de ene keer ruimte over heb, barst hij een dag later weer uit zijn voegen.... Ach ja, het leven van een backpacker gaat niet altijd over rozen....

Op dit moment heb ik alweer heel wat kilometers met mijn rode gevaarte op mijn rug afgelegd. Het begon in Auckland waar ik afzakte naar Raglan. Een surfdorp der surfdorpen en dus heb ik.... Juist, gesurft. Althans een poging tot. Na wat droog oefenen mochten we het echt proberen en eigenlijk lukte dat best aardig!! 3 Uurtjes surfles bleek genoeg voor de nodige spierpijn een dag later, maar dat was het meer dan waard!! Na fish and chips en een prachtige zonsondergang volgde nog een pubquiz waarmee ik succesvoller was dan in Wellington: we werden "eerste"!! Terecht of niet, dat laten we aan de jury over;)

De volgende dag vervolgde de bus zijn weg richting Waitoma met zijn bekende glowworm caves. Magisch! Net een attractie uit de Efteling in zeer positieve zin. Helaas leek het vastleggen van deze lichtgevende beestjes lastiger: ik heb nog nooit zoveel zwarte foto's geschoten.

Die avond was de eerste veelbelovende cultural night. Ik sliep met 38 man in een Marai (heilig Maori huis), zag mijn eerste haka (nog niet echt afschrikwekkend) en leerde de Poi (een vrouwelijke Maori krijgsdans). Het was best leuk, maar ook best duur terwijl men zich er vrij makkelijk vanaf probeerde te maken en dus was ik blij dat we al vroeg vertrokken richting Rotorua. Wat een stank! Rotte eieren, zwavel, stinkbommen, whatever you name it, het stonk! Ik bezocht met Emily, Franse pastry chef (werkzaam in een top 10 restaurant wereldwijd) Wakarawera thermal village. Interessant om te zien hoe mensen hier leven met de geothermale activiteit en er handig gebruik van maken door ermee te koken en huizen te verwarmen. Dampende, warme gronden met het ondertussen welbekende geurtje krijgen ze er echter gratis en voor niks bij... Het is maar wat je wilt... Na een Maori show, inclusief haka die echt veel beter was dan de avond ervoor, was het tijd voor een maiskolf welke was bereid in een dampend zwavelbad. ondanks de geur proef je dat dus echt niet!

We namen ruim de tijd om de wandeling van een beoogd kwartier terug te maken en dat was maar goed ook. We liepen bijna een uur en ik was maar net op tijd voor de volgende activiteit: ziplining!!:) 45m boven de grond zoefde ik, zo nu en dan ondersteboven, door de bossen nabij Rotorua terwijl de enthousiaste gidsen uitleg gaven over possums, wezels en ratten die een bedreiging vormen voor de Nieuw Zeelandse fauna zoals de zeldzame kiwi vogel.

Dag 2 in Rotorua stond in het teken van ontspanning en dus bezocht ik Hells gate om mezelf onder te dompelen in een zeer gezond modderbadje. Erg grappig, maar helaas word ik tot op de dag van vandaag herinnert aan deze activiteit: zelfs na het wassen van al mijn kleren hangt er af en toe nog een zeer eigenaardig geurtje om mij heen... We hadden ook een guided tour in Hells gate, waarbij de gids doodleuk vertelde dat overal in het gebied spontaan en van het een op het andere moment zinkholes konden ontstaan. Maar ach de paden werden eenmaal per dag gecheckt.....

Met een giga ontbijt met uitzicht op Lake Rotorua nam ik alweer afscheid van Emily waarna we nog even een rondje om het bizar gekleurde meer liepen. Absurd om te zien hoe makkelijk mensen zo dichtbij geothermaal actieve spots kunnen komen. S middags meette ik met Laura, die ik eigenlijk al in de bus naar Auckland had ontmoet, vervolgens kwijt was, weer in Raglan zag en weer kwijt was. Maar nu begaven we ons samen op de East Bro, een tour langs de east cape van drie dagen waar we door eerdere verhalen met angst en beven aan begonnen.

Ondanks kakkerlakken, chagrijnige hosteleigenaren, super slecht weer waardoor het uitzicht vanaf the East cape light house letterlijk in het water viel en slechte golven bij Gisborne waar ik mijn leven waagde door te surfen tussen pijlstaartroggen (je weet wel, die van Steve Irwin) (nee ik heb ze niet gezien) ( nee ik ga nog steeds niet zwemmen in Cadzand als daar kwallen zitten) was het toch best leuk. Hoogtepunten waren de eerste zonsopkomst ter wereld in Gisborne, een prachtig tweede hostel en fantastische barbecue georganiseerd door onze driver Kelly aka Kells (Stel je voor: big momma, tijgerprintje, mislukte bobline met blauwe punten, tattoo in iets te diep decolleté en goudeerlijk: alles is fucked up!). Kells hield van eten en dat was te merken. Voor de lunch nam ze uitgebreid de tijd om een overload aan fish and chips naar binnen te schuiven ( ik heb serieus nog nooit iemand zo'n massive portie zien eten) en als klap op de vuurpijl nog een milkshake toe. Dit alles terwijl mijn maag de grootste moeite had om een door olie doorweekte tosti te verwerken.... Achja, NZ kan nog wel wat obesitasvoorlichting gebruiken. Nathan, kapper uit Birmingham, werkte mijn coupe nog even bij alvorens we ons weer op bekend terrein bevonden: en dat was weer te ruiken!

In Rotorua bezochten Laura en ik nog snel de meest bekende geothermale attractie: Wai-O-Tapu. Superblij dat ik dat nog heb gezien want het was echt prachtig. Vooral de champagnepool met zijn verschillende kleuren welke worden veroorzaakt door verschillende mineralen. Het is overigens ongelooflijk maar de kleuren hier in NZ lijken allemaal veel helderder. Het gras is aan de andere kant van de wereld echt groener;)

Voor degene die tot dit punt zijn gekomen: sorry voor de lengte maar ik ben nog niet klaar. Sterker nog, ik loop hopeloos achter dus ik hoop binnen enkele dagen weer met een nieuwe update te komen. Het is allemaal in ieder geval helemaal fantastisch en naar huis wil ik dan ook echt niet. Ik probeer tig creatieve mogelijkheden te vinden om nog even langer weg te blijven. Helaas moet ik alleen wel nog een keer afstuderen....

Tot snel!